Eosinofiel Granuloom Complex (FEGC) bij de kat.

FEGC een ontsteking op de lip, in de mond of huid bij de kat

Het eosinofiel granuloom complex (FEGC of EGC) bij de kat kenmerkt zich door een typische ontsteking van de huid, slijmvliezen, mond of lippen.
De eosinofiele granulocyt is een witte bloedcel die een belangrijke taak heeft in het afweersysteem.
Deze cellen doden in een gezond lichaam indringers (lichaamsvreemde cellen) door blaasjes met afweerstoffen los te laten.
Bij het eosinofiel granuloom complex blijven de cellen te lang in de huid aanwezig en laten ze afweerstoffen los zonder dat er lichaamsvreemde cellen zijn!
Het uit zich in verschillende vormen.
De achterliggende oorzaak is verschillend.

Overgevoeligheid of allergie, bijvoorbeeld tegen voedsel of vlooien.
Erfelijk (genetisch).
Bacteriele infectie in de huid of slijmvliezen.
Auto-immuun, d.w.z. dat het immuunsysteem lichaamseigen cellen en stoffen als lichaamsvreemd ziet.

Het eosinofiele ulcus (zweer) komt meer voor bij volwassen katers.
Het begint met een kleine plek op de bovenlip, die geleidelijk groter wordt en zich uitbreidt.
Aangetaste katten gaan zich vaak steeds meer wassen.

De eosinofiele plaque bevindt zich vaak op de buik, de binnenzijde van de achterpoten of liezen, het komt voor bij alle leeftijden.
Het ziet er uit als een jeukende, ronde of ovale, van de huid verheven, vaak geel gekleurde plek(ken).

Het lineair granuloom komt meer voor bij jonge katten.
Het is een streepvormige ontsteking in de huid die die meestal op de achterkant van het dijbeen zit, maar ook op andere plaatsen kan voorkomen.

De waarschijnlijkheidsdiagnose is gebaseerd op hoe de plekken er uit zien.
De diagnose kan definitief gesteld worden door het nemen van een biopt van de aangetaste plek.

Op de eerste plaats moet de achterliggende oorzaak (zie hierboven) bestreden worden.
Vaak is een behandeling met corticosteroïden of cyclosporine nodig.
De huid kan ondersteund worden met diverse supplementen zoals bijvoorbeeld Omega 3 vetzuren.

Als de achterliggende oorzaak gevonden en behandeld wordt is de prognose goed.
Als het onderliggende probleem niet gevonden wordt komt het vaak weer terug na symptomatische behandeling.